NIEBIESKA ESKADRA Z NIWKI

( edukacja regionalna)

3 marca regionaliści z klas 8. udali się na skwer u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Wygoda, żeby zapoznać się z biografią jego patrona - Stanisława Kłosowskiego "Kuby". Zasłużony niwczanin -chorąży Stanisław Kłosowski był w czasie II wojny światowej pilotem lotnictwa bombowego i specjalnego przeznaczenia. Jako jedyny podoficer Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Dwukrotnie uhonorowano go również brytyjskim Distinguished Flying Cross ( Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej). Bohater piątkowych zajęć wykonał ponad 110 lotów bojowych. W ramach tajnych akcji specjalnych przerzucił do kraju 6 kurierów oraz 45 cichociemnych ( w tym jedyną kobietę - Elżbietę Zawacką "Zelmę"oraz twórcę formacji - kpt. Macieja Kalankiewicza "Kotwicza"). Następnym etapem naszego piątkowego wyjścia historycznego była wizyta na cmentarzu parafialnym w Niwce, gdzie znajdują się groby sierżanta Wiktora Plucińskiego ( pilota Dywizjonów Bombowych 300 i 301) oraz plutonowego Jana Cygana (rusznikarza Dywizjonu Myśliwskiego 308). Podczas zajęć przywołano także postać kapitana Bolesława Korpowskiego (pilota Dywizjonu Bombowego 305), któremu pan Czesław Ludwiczek poświęcił rozdział w książce pt. "Niweckie rodowody".

"Jak nie grzmotnie! Jak nie targnie maszyną! Łoskot wytrąconego z rytmu motoru, czerwone żądła pocisków, z lewego skrzydła bucha kaskada ognia, wzrok nie przenika krwawego odblasku w perspeksie. Już całe skrzydło w płomieniach, już ogniste języki liżą kadłub. Tak o to na nas przyszła pora. Spadamy czterysta stóp na minutę, ledwie trzydzieści sekund do ziemi. Nieraz patrzyłem śmierci w oczy, ale w rękach miałem ster posłuszny swojej woli. Teraz mogłem go puścić i rżnąć w ziemie aby nie bolało... Ojcze nasz... nie puszczam... głośno skanduję słowa pacierza... wyłączam rozwalony silnik... śmigło w chorągiewkę... gaśnica... klapy! stopniowo!... dziesięć sekund... Święta Maryja... ściągaj ster! na siebie! zaprzyj nogi!... w godzinę śmierci naszej... Halifax przytarł brzuchem do ziemi - zgaś silnik!... i szorował gwałtownie hamując. Nie pęka! Nie łamie się! Nie rozpala się! Z rozprutych zbiorników bluznęła benzyna i ze zwłok, przed minutą pysznie uskrzydlonej maszyny, legł rozkrzyżowany na pastwę ogarniającej go pożogi"

fragment wspomnień Bolesława Korpowskiego ("Śmigłem i piórem")

fotografie: